Afgelopen jaar nam ik deel aan een intervisiegroep voor
startende ondernemers. Bij Buro Bries leerde ik werken volgens de principes van effectuation.
In feite werkte ik onbewust al min of meer volgens deze methode: gaandeweg ontwikkel
je je dienst of product. Geen strak ondernemingsplan, geen ambitieuze
doelstellingen, maar gewoon beginnen. Klein. Met wat je hebt aan middelen, en
vanuit al bestaande contacten. Al doende ontdekken, bijschaven, aanscherpen,
uitbreiden. Effectueren dus. Een werkwijze die goed past bij hoe ik de dingen,
en nu dus ook mijn eigen onderneming, aanpak. (Zie voor meer informatie: Buro Bries.)
Ik ging dus aan de slag. Gaandeweg ontwikkelde ik een aanpak
en een aanbod. Gaandeweg begon zich ook een – nog niet heel scherp - profiel
van mijn onderneming af te tekenen. Een visie of missie zogezegd. Handig voor
mijn – nog te bouwen - website. Er lag nu een soort van opzet. Een proeflap.
Maar er waren vooral: veel andere klussen die voorgingen. Met dwingende deadlines. Afgesproken en beloofd. En mijn eigen website: aan wie had ik die beloofd? Hoe dwingend was die deadline? Afspraken die je met niemand anders maakt dan met jezelf zijn gemakkelijk door te schuiven. Simpelweg te verslepen in de elektronische agenda. En een week later: weer verslepen. En nog een keer. Procrastinatie noemen ze dat met een duur woord.
Robert Boice schreef in 1996 een fraai boek over
procrastinatie. Hij onderzocht twee decennia lang de schrijfaanpak en het
uitstelgedrag van schrijvers. Op
basis van zijn observaties typeert hij procrastinatie als volgt: “opting for
short-term relief through acts that are easy and immediately rewarding, while
generally avoiding the thought (and the anxiety) of doing more difficult,
delayable, important things” (p. xix). Boice identificeert vier
kenmerken van uitstelgedrag: 1) druk en gehaast zijn, 2) een product-focus,
gericht op uitkomsten, 3) bezorgdheid en angst, en 4) de onrealistische
opvatting dat het werk op de een of andere manier wel klaar zal komen. Alhoewel
Boice’ analyse gericht is op het schrijven van wetenschappelijke teksten, zijn
deze kenmerken, en ook de adviezen die hij formuleert, zeker ook bruikbaar voor
andere complexe schrijftaken:
- regel een geschikte locatie, waar je niet gestoord kunt worden;
- vorm belemmerende oordelen over jezelf om tot positieve standpunten;
- maak productief gebruik van feedback.
- pas de vrij schrijven-techniek toe;
- houd rekening met onvoorziene omstandigheden; maak daar ruimte voor vrij in je dagelijkse schema;
- plan iedere dag een kort schrijfblok in met een vast eindpunt;
Ik voeg daar graag een extra raadgeving aan toe:
- committeer jezelf aan iets of iemand waar je niet of moeilijk onderuit kunt komen
Van Kruiningen
Tekst&Training is nu. En nu staat er (onder andere) iets voor juni in
mijn agenda. Samen met organisatieadviseur Alexandra Sfintesco van bureau Bries
(jawel, van de intervisiegroep) ontwikkel ik een workshop Persoonlijke Profilering en Pizza. Voor startende ondernemers die het druk hebben met hun bedrijf. Die
(nog) niet helemaal scherp hebben waar ze met hun onderneming voor staan. En
die aanhikken tegen die website die nog steeds niet online staat. Voor mensen als
ik dus! Maar: hoe geloofwaardig ben ik als schrijfcoach in een workshop missie schrijven als ik mijn eigen
missie nog niet helder heb, en mijn website nog niet in de lucht?
Dé stok achter de deur! Ik kon nu niet anders dan dit
voorjaar mijn ding klaar hebben. Commitment. En het werkte! Ik ben aan de slag
gegaan. Eindelijk. Tijd vrij gemaakt. Structuur bedacht, teksten afgeschreven, omgegooid,
feedback gevraagd, aangepast, en nog eens aangepast. Klaar en online! En die
workshop Persoonlijke Profilering: daar vervul ik dus twee rollen: van
schrijfcoach en ervaringsdeskundige.
- Workshop Persoonlijke
Profilering en Pizza: Buro Bries
- Boice, R. (1996). Procrastination and blocking: A novel, practical approach. Westport, CT: Praeger.